Archive for month: May, 2021

•  قانون کلی “عملکرد، دیزاین و فرم را تعیین می‌کند” در مورد این سبک صادق است. یک ساختمان مدرن باید کاربردی بوده و شکل و ساختار آن با توجه به کارایی آن طراحی شود.
• سبک‌ معماری مدرن بسیار ساده اما پیشرفته و مدرن است. در یک ساختمان مدرن از تزئینات اضافی استفاده نمی‌شود و هیچ نوع تصویر عجیب و غریب و یا گچ‌بری‌های دور سقف در آن دیده نمی‌شود. خطوطی که در این نوع معماری اجرا می‌شوند پیچیده و با جزئیات گیج‌کننده همراه نیستند و نمایی کلی از ساختمان را به نمایش می‌گذارند. البته این بدان معنا نیست که ساختمان‌های مدرن همواره دارای زوایای ساده و چهارگوش هستند. در برخی از آن‌ها از خطوط منحنی و اشکال ارگانیک نیز استفاده می‌شود.
• در معماری مدرن امروزی، مواد و مصالح بسیاری وجود دارد که معمار می‌تواند با استفاده از آن‌ها جلوه‌های مختلفی را ایجاد کند. سازه‌هایی ساخته شده از جنس استیل و بتن، استفاده از شیشه، سفیدکاری (معمولا گچ و سیمان روی آجر) و پلان‌ها و نقشه‌های باز، از جلوه‌های بارز معماری مدرن هستند.
• فضا یکی از فاکتورهای بسیار مهم در معماری مدرن است، از این رو ساختمان‌هایی که برای تجارت یا تفریح طراحی می‌شوند، فضایی باز داشته و افراد هنگام حضور در آن با ازدحام رو به رو نخواهند شد.
• برجسته‌ترین ویژگی معماری مدرن سادگی طرح و فرم آن است. در این سبک به جای اهمیت به دکور و تجملات، به مکان و فضا تاکید شده است.
• اکثر سازه‌های معماری مدرن دارای فضای بزرگ هستند و برای استفاده بهینه از نور، از شیشه استفاده می‌شود. پنجره ساختمان‌های مدرن بسیار بزرگ تعبیه می‌شوند تا نور طبیعی خورشید وارد فضا شده و آن را روشن کند.
•  نقشه اغلب خانه‌های مدرن به صورت فضای باز طراحی می‌شود که علاوه بر ایجاد فضاهای دلباز، با راهکارهای مختلف حریم خصوصی رعایت می‌شود.

معماری سنتی چیست؟

یکی از سبک‌های معماری که در زمان‌های گذشته در همه جا رواج داشته، معماری سنتی است. تعهد جهت حفظ ارتباط و پیوند با سبک‌های قدیمی ساخت‌وساز منازل، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سبک معماری سنتی است. در معماری سنتی از وسایل و ابزارآلات پیشرفته استفاده نمی‌شده، اما خانه‌هایی که با استفاده از این سبک معماری ساخته ‌شدند، دارای ظرافت و جذابیت منحصربه فرد هستند، به گونه‌ای که معماران و طراحان نسل‌های بعد نیز از این سبک معماری الگو گرفته‌اند.

ویژگی‌های معماری سنتی:

• معماری سنتی، فرهنگ جامعه را نشان می‌دهد و نکته مهم اینکه در ایران، در این سبک معماری به نمای بیرونی خانه‌ها توجه چندانی نمی‌شد. اکثر طراحان و معماران روی طراحی داخلی خانه‌ها تمرکز می‌کردند. توجه بیش از حد معماران به جزئیات یکی از مهم‌ترین نکات در رابطه با معماری سنتی می‌باشد. مثلا اینکه در اکثر خانه‌های قدیمی درب‌های ورودی به صورت دولنگه و چوبی بوده‌ و هریک از این لنگه‌ها نیز دارای کوبه‌ای مخصوص بودند.
• معماری بومی یا سنتی نوعی معماری است که از منابع و مصالح محلی و در دسترس استفاده می‌کند. این سبک معماری کاملا با سبک زندگی مردم، ساختار اجتماعی و شرایط طبیعی منطقه پیوند دارد.
• در گذشته در معماری سنتی، خصوصا در خانه‌های افراد ثروتمند اتاق‌هایی برای فصل‌های خاص از سال طراحی می‌شد. اتاق‌های مخصوص فصل زمستان اغلب برای این که راحت‌تر گرم شوند، به صورت جمع‌وجور و با سقف‌های کوتاه طراحی می‌شدند. اما اتاق‌هایی که برای فصل تابستان طراحی می‌شد، بزرگ بودند و سقف آن‌ها نیز بلند بود.
• در خانه‌های سنتی همیشه مطبخ یا آشپزخانه در پشت اتاق‌های اصلی ساخته می‌شد. تنها منبع نور مطبخ‌ سوراخ‌هایی بود که در سقف ایجاد می‌شد.
• در این سبک معماری اغلب از پنجره‌های مشبک رنگی استفاده می‌شد. به همین دلیل صبح‌ها با بالا آمدن خورشید نور از این پنجره‌ها به دیوارهایی پر از طاقچه منعکس می‌شد و باعث زیبایی اتاق نشیمن می‌شد.
• در معماری سنتی حیاط قلب خانه‌ بود. در اطراف حیاط اتاق‌های کوچک و بزرگ قرار داشتند تا از نور، هوا و چشم‌انداز حیاط حداکثر استفاده بشود.